Ma prężną łydę, buty wgryzające się w błoto niczym lwie szczęki w udziec antylopy, w plecaku ma najwyżej wyschniętego kabanosa, przypominającego anorektycznego jamnika i folię NRC, która w razie niepogody zastąpi mu kurtkę…
Nie pieści się ze sobą, jest zdeterminowany, pewny siebie, ma dzikość w oczach i nieokrzesaną moc w nogach. Chudy Wawrzyniec to duch tych gór, który przemyka beskidzkimi szlakami niczym mesjasz górskich biegaczy ultra – Tony Krupicka w Boulder, w Kolorado.
Chudy Wawrzyniec narodził się z lokalnej tradycji czczenia pamięci Św. Wawrzyńca, męczennika, który zginął w ogniu. Mieszkańcy okolicy palą w tych dniach wielkie, strzelające w niebo ogniska zwane Hudami. Tak więc Wawrzyniec w sumie powinien zwać się Hudy, ale nie wiemy co na to słownik ortografii.
Imieniny Wawrzyńca przypadają 10 sierpnia.